Choroby odgrywają biologiczną rolę w przetrwaniu organizmu. Każda z nich "dodaje" coś pomocnego dla ciała w problemowej sytuacji. Np. owrzodzenie naczyń wieńcowych pozwala na lepszy przepływ krwi, co może pomóc ciału w bieżących zmaganiach. Przy cukrzycy, wzrost poziomu cukru we krwi podnosi poziom energii w układzie mięśniowym. Czerniak lub brodawka stanowią tarczę ochronną. Krótkotrwała utrata pamięci pomaga człowiekowi uniknąć konfrontacji ze wszystkim, co mogłoby rozbudzić cierpienie związane z separacją. To jest sens i znaczenie choroby. Narządy są logicznymi zespołami powstałymi z różnych rodzajów komórek. Identyczne komórki tworzą tkanki, a kilka tkanek tworzy dany organ. Konflikt może zawierać kilka subtelnych aspektów przeżywanych emocji i może dotyczyć kilku rodzajów tkanek ciała. Możliwe jest sklasyfikowanie konfliktów biologicznych w cztery podstawowe grupy oraz zgrupowanie tkanek, z których zbudowane są organizmy żywe również w cztery zespoły ze względu na pełnione przez nie funkcje, co w konsekwencji pomoże nam odnaleźć cztery aspekty biologicznego znaczenia dla poszczególnych chorób, atakujących te tkanki.
1. Konflikty witalne (istotne dla przetrwania).
Biologicznie, ten rodzaj tkanek, którego dotyczą "konflikty witalne" formuje guzy, narośle, dodatkowe masy komórek, które dają danem narządowi możliwość wykonywania większej pracy (gruczolakorak w płucach umożliwia lepsze dotlenienie krwi, w wątrobie sprzyja pełniejszemu wchłanianiu pokarmów i gromadzeniu rezerw, w prostacie służy lepszemu przystosowaniu plemników do dróg rodnych kobiety, aby zoptymalizować szanse zapłodnienia. To są jakby "pracownicy sezonowi", którzy w czasie nasilonych prac, pomagają zwiększyć wydajność;-).
2. Konflikty związane z ochroną.
Biologiczne znaczenie chorób powiązanych z konfliktem ochrony jest takie, że tkanki nimi dotknięte, (skóra, opłucna, otrzewna) formują guzy, narośle, brodawki w celu zapewnienia bardziej efektywnej ochrony.
3. Konflikty związane z dewaluacją (obniżeniem poczucia własnej wartości).
Biologicznie, tkanki dotknięte choroba powiązaną z dewaluacją (kości, mięśnie, chrząstki, wiązadła) tracą swoją gęstość lub substancję, z której są zbudowane. Całkowity lub częściowy ubytek tkanek następuje wtedy, gdy osoba przeżywa poczucie obniżonej wartości w porównaniu z innymi lub w porównaniu ze swoimi dotychczasowymi możliwościami. Gdy organ, nie osiąga już swoich celów, dla których został zaprojektowany, zaczyna częściowo lub całkowicie zanikać (np. osteoporoza dotykająca astronautów, przebywających długo w stanie nieważkości).
4. Konflikty związane z relacjami i terytorium.
Biologicznie, tkanki dotknięte chorobami powiązanymi z tym rodzajem konfliktów, doznają ubytków i owrzodzeń, które powiększają "światło" dla przepływających przez nie płynów (np. zapalenie pęcherza).
Zatem choroba nie jest kaprysem losu, lecz powstaje w odpowiedzi na silne emocje o konkretnym zabarwieniu emocjonalnym (charakterystycznym dla danej tkanki) i przyczynia się do wydajniejszej pracy dotkniętego nią organu. Gdy ta dodatkowa praca staje się zbędna (po rozwiązaniu konfliktu) choroba się cofa, gdyż nie jest już potrzebna.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz